| Abstract | Las marcas lexicográficas forman parte de la lexicografía, la rama aplicada de la lexicología, que estudia la elaboración de los diccionarios. Se trata de un campo muy amplio y complejo, y su nomenclatura, división y uso son áreas que carecen de normalización y sistematización. El objetivo de este trabajo es demostrar la certeza de la dada hipótesis. El trabajo consta de dos partes: la teórica, en la que se ofrecen las características básicas de las marcas y su división, y la práctica, en la que, analizando cinco diccionarios, se compara el uso de las marcas. La parte teórica sirve como llave para la comprensión de la parte práctica; se explica la manera en la que las marcas “funcionan”, su relación con otros elementos del artículo lexicográfico y se ofrece una elaboración breve de las características de los siete tipos 5 de marcas. La parte práctica, por otra parte, nos muestra el estado verdadero: al elegir el corpus de las palabras para los siete tipos, se ha buscado cada una de ellas en los diccionarios y se han notado las marcas que se usan con esas palabras. Hay que destacar el hecho de que todos los diccionarios elegidos tienen diferentes propósitos (de bolsillo, de sinónimos y antónimos, etc.), justamente para abarcar una gran parte del corpus de los diccionarios y al mismo tiempo hacer más interesante el análisis. El resultado es muy interesante y sorprendente: en la mayoría de los casos, los diccionarios no concuerdan a la hora de usar las marcas, es decir, las usan de maneras completamente diferentes. Empezando por la misma división, y siguiendo con el uso, las similitudes son realmente mínimas. Este resultado es la prueba del desorden del campo de las marcas lexicográficas y una posible invitación a su normalización y sistematización. |
| Abstract (croatian) | Leksikografske odrednice dio su leksikografije, znanosti koja se bavi izradom rječnika. Riječ je o vrlo širokom i kompleksnom polju, a njegovo nazivlje, podjela i uporaba područja su kojima nedostaje normiranje i sistematizacija. Cilj ovoga rada jest dokazati ispravnost netom ponuđene teze. Rad se sastoji od dva dijela: teorijskoga, u kojemu se donose osnovna obilježja leksikografskih odrednica, a kasnije i njihova podjela te praktičnoga, gdje se analizom pet rječnika uspoređuje način korištenja odrednica. Teorijski dio služi kao ključ za razumijevanje praktičnoga; navodi se način „funkcioniranja“ odrednica, njihov odnos s ostalim članovima leksikografske jedinice te sažet prikaz obilježja sedam tipova odrednica. Praktični dio, pak, donosi „stanje na terenu“: odabravši korpus riječi za svaki od sedam tipova odrednica, svaku sam od tih riječi potražila u rječnicima i bilježila koje se odrednice uz njih koriste. Treba istaknuti činjenicu da svi odabrani rječnici imaju različite namjene (džepni rječnik, rječnik sinonima i antonima, rječnik za učenje jezika itd.), upravo kako bi analiza pokrila što veći dio korpusa rječnika i samim time bila što zanimljivija. Rezultat je vrlo zanimljiv i iznenađujuć: u većini slučajeva, rječnici se u korištenju odrednica ne slažu, to jest, potpuno ih različito koriste. Od same podjele, pa preko uporabe, sličnosti su zbilja minimalne. Ovaj rezultat dokaz je nesređenosti polja leksikografskih odrednica te mogući poziv na njihovo normiranje i usustavljivanje. |
